Yürüyen Ayak Izleri1

yürüyen ayaklar iz bırakır ya geride
ayak izlerinle dolu şimdi yüreğim
attığın izmaritin üstüne bastığın yeri
ve yan bastığın, düz bastığın, tepindiğin, oturduğun , konakladığın...
bağırıyorum kulaklarımı tıkayarak rüzgara karşı
soğuk güneş ve tepe kulaklar tıkalı
çağırmaktayım seni uçurumlardan
senden bi haber; kuşlar ,çayırlar, ağaçlar, ayak altında koskoca bir şehir...
çünkü seni barındırmadı hiç bu koca binalar
hiç dolaşmadın bu şehrin sokaklarında
hiç raslamadın bir tanıdığa bu şehirde ,hiç gelmedin ,görmedin ,bilmedin...
kokunu aldım sadece uzaklardan rüzgarlarla
aynı denize bakarak daldık
soğuk gecelerin sabahında aynı güneş uyandırdı ikimizi
aynı havayı soluduk ,aynı anda dinledik ezanları ,aynı anda batırdık aksam güneşini...
şimdi yıldızlarda kayıyor gökten
her birinde dilerken seni ,inanıyorum
senden de aynı serenadlar
bu haykırışlar hep aynı ,aynı dilek ,aynı arzu ,istek....
şimdi biliyorum yapamazsın sen bensiz
inan bana papatya, açmıyor menekşede saksıda
iki sevgili çiçek biri papatya ki ;o dehşet kırmızı
diğeri menekşe ,sefilim,aciz ve uzak...
şimdi bayırlardan gözükür karşıki yaka
papatya susamış tüm aşıklığıyla kırmızı
ve menekşe sönük tomurcuklanmamış uçları
ve gece katran karanlık zaman zembereğini bozmuş,tik tak tik tak...
bir zaman buluşacaklar şafak vakti aynı avluda
iki çiçek
hiçbir iz kalmadan geride ...