Yusufçuk Konar / Biz

Yusufçuk konan dallara
Sürünür terim
Teninin buğusu
Düşer avucuma
Kavrulur yüreğim!




Bir sen canlanırsın
Gerisi boş, gerisi yok
Süzülünce yanağına
Domur domur damlalar
Dolanır içimde tuzu sızlatan bir deniz
Menzilim sen olmuşken
Görünmez başka dehliz!





Genzimde boğumlanmış
Sessiz ürperten bir his
Bir melek fısıldıyor kulağıma
Derinden hem de tiz
Birleşsin elleriniz
Açsın yüreğinizde ilk filiz
Seni beni bırakın
Olun bir ömür birlikte
Adınız olsun biz..







12*01*2010