Yutkunamam Sensizliği

dilim düğümlenir
daha adının ilk hecesinde
hıçkırık boğar
gözyaşlarım tuz eker bedenime
bir eylül hüznü sarar dört duvarımı
aylardan haziran
şimdi uyanmanın tam sırası
kabus bu
sensiz dünya azap bana
gitme...

yutkunamam sensizliği

çok aç kaldım
cebimdeki dipsiz delikten dolayı
hiç acıkmadım lakin
sana acıktığım kadar
her günüm sana oruç
bir iftar vakti gel
gitmemek üzere

yutkunamam sensizliği

bir kelimeyi çok görme
bin bir kelime bilen lügatıma
yandım sensizlikte
küllerimden armağan et
benliğimi sana
gel kadınım
gel son sözüm
bırakma beni uçsuz bucaksız bozkırlarda...