Yutkunuruz

Şu geceler sağır ve dilsiz
Pür telaş içinde volta atıp durur
Onca bilinmeze ve acıya rağmen
Şafağa nikahlıdır
Kim bilir hangi çığlıkları saklar içinde
Belki bir yerlerde bir kadın ağlar
On ikisinde bir kız çocuğu gelindir
Şiddete maruz kalanlar olur birileri ölür
Bir baba ekmek kavgasında
Gece vardiyasında




Bir sabi hayata merhaba der
Her şeyden habersiz
Hayatın elleri kirli ve tırnaklarının keskin olduğunu bilmeden




Ne acımasız bir dünya
Kimi ağlar
Kimisi kahkahaya saklayıp acıyı
Göz yaşıyla yatak ısıtır
Kimi de çalıp çırpar vicdan yoksulu
Bazısı yalnızlığın koynunda dört duvara sarılır
Üç beş nöbetine mecbur uykusu firari




Nerde nasıl yaşanılır ya da yaşatılır bilinmez
Kocaman bir giz perdesi
Ama yaşamak alabildiğince zor
Bir kavga ki ateşten çember
Farkına varmadan ufalıp yok olurken
Su gibi akıp giden zaman içinde
Acılara tuz basıp tebessümle
Sesimize düğümler atıp yutkunuruz