Yuvasına Ay Gider

Gece bitti bitecek gökyüzünden Ay gider

Yorgun düşmüş gözlerim bebeğinden fer gider

Giden gitsin bu demde gitme benden sen yeter


Bir günlük ömrüm olsa her saniyesinde sen

Saatleri kandırsam kalkmasalar yerinden

Koca bir ömrü döksem gül kokan ellerine

Kare kare ayırsam sonra çeksem gözüne

Bir büyük sevdası ol şu küçülmüş yüreğin

Yücelttikçe yücelsin varsa eğer cevherin


Dilimde lal kulağımda sağırdır sevda

Hiç kimseler duymadı iki hece olsa da

Ordan burdan serzeniş bel ki biraz hasbihal

Gönlüme yoldaş ol biraz yanında kal


Özlem ölümle eşmiş yalanmış duyduklarım

Yalana alışsam da dinç kalsa umutlarım


Güz mevsimi senenin gitmelere gebeyken

Uzaktan yok gelen yakında hiç bir yâren

Böyle kalmış anlımda karaları kaderin

Kaderle rövanştayım var mı bilmem haberin

Gittiğin yollarda gölgem nöbete durmuş

Gün batınca gözlerim hayaline ay olmuş

Usul usul sallan gel karanlıklar nurlansın

Ellerinden tutunca tutan ellerim yansın

Yanağıma dokun, bak sen kokuyor hâlâ

Kokunu özledikçe kızdım esen rüzgâra

Getirir arada bir solukluk kokunu

Güz düştü saçlarıma bulamadan yolumu

Ay giderken geceden

Zonkluyor ayrılıklar

Uluyan kurt sesinde yırtılır karanlıklar.