Yüzler

''Nereye baksam bir iz, yaralı bir yüzden
Belki bu yüzden
Ya da kendi yüzümden...''

Kabuğu çatlıyor
Kozadaki gecenin
Belli belirsiz siluetler düşüyor karanlığa...

Yüzler görüyorum.
Yüzümde yüzünü jilet gibi dolaştıran
Yüzsüz yüzler.
Yüzünüzden mi yüreksizliğinizden mi bilmiyorum
Yüzünüze bakıp hikâyeler yazıyorum...


Yüzler görüyorum...

Biri gülümsüyor, diğeri gülümseyene kızıyor
Bazıları gizlemiş yüzünü ayaklarına, suskun
Bazıları kapatmış gözlerini avuçlarıyla, uykulu
Kimliği belirsiz
Kadınlar
Adamlar
Çocuklar
İnsanlar geçiyor yüzleriyle gecenin kuytusunda
Ana avrat sövercesine kendi hayatlarına...


Biri sesleniyor
Sesinde yüzü yırtılıyor
Yırtılan yüzde bir feryat
Belli ki canı acıyor
Acıyan canında bir öfke
Bu öfke kime, niye?

Susuyor sonra biri
Bir diğeri bağırıyor
Ağlayan yüze, öfkeli bir yüz gebe
Biri mahkûm
Biri ölü
Ya da faili meçhul bir öfke...

Yüzler doğuyor
Yüzler ölüyor gecede...

Bir çocuk gülümsüyor sonra
Yüzüme bir telaş düşüyor
Belli belirsiz bir sevinç
Gülümsüyoruz çocukla
Umut ve düş
Sevgi ve barış
Çocuk ve ben
Oyun oynuyoruz karanlıkta...

Kabuğu çatlıyor
Kozadaki gecenin
Gölgeler dolaşıyor sokaklarda
Çocuk bana bakıyor
Ben çocuğa
Ve kaldığımız yerden devam ediyoruz
Yüzlerden hikâyeler yazmaya...