Yüzsüz

Bak!

Nasıl da çekimsiz şimdi zaman

Nasıl da çelimsiz

İçimde dağlar un ufak

Akıyor çakıl taşları gözlerimden

Kaburgamda bungun elmas kesiği

Sen gittin ya

Döndüler sırtlarını

Kırmızı kadar müstehcen

Mavi kadar yasaklı düşlerim

Sen gittin ya

Kuşlarla yelesi fiyonklu atlar da gitti peşin sıra

En başta onlar terk etti

Bordası çatlayıp su alan gövdemi

Bohçalarını bile almadan

Rızıklarını sarıp bir yemeniye

Sessiz sedasız gittiler

Bulutlar kırkikindi çıkmazında şimdi üstümde

Muhacir bir çocuk cirit atıyor içimde

Kabarık bir okyanus gibi sana olan iştahım

Sabır dediğin duymazdan gelinen tanrı emiri sadece

İsyan ürkünç bir parodi

Mecalim yok

Cepkenimden ağıtlar sarkıyor

Puhu cesetleri yığılı yollarıma

Sen gittin ya

Bir otogar kaldı

Hani şu suratsız otogar

Bir de soğuk bekleme salonuyla istasyon

Oysa en çok ben gitmek isterdim olduğun her yere

Güneş bile ısıtmıyor artık eskisi gibi

Tutuşuyor sana varmayan yollar

Çamurlu pabuçlarım tek yoldaşım

Sesinden kalan yankılar tek tesellim

Dilimde uhrevi segah makamı ıslık

...

Sen yoktun

Gitmiştin

(Aslında gittikleri yerde yokturlar hiç gidenler. Hiç gitmemişlerdir gittikleri yere yani... Hep ilk oldukları yerde, kalptedir onlar... Onlar gittiklerini sanırlar sadece...)

Neyse işte

Sen yoktun

Ve gitmiştin öylesine

Öylece

Ve ben sığınmıştım bir söğüt gölgesine

Eğdi dallarını ve fısıldamıştı bir anne şefkatiyle kulağıma (Çingeneleri kıskandıracak kadar bohem olduklarını bilmezdim ben söğütlerin... Öylece günü birlik yaşar, salkım saçak etekleri rüzgarın rapsodisiyle dans edermiş meğer... Takmazlarmış meğer kafaya hiç bir şeyi, bu yüzden uzun yaşarlarmış meğer... Meğer kuşlara aşiyan değillermiş sadece, insana da aşina... Öyle tumturaklı değildi sözleri, yılların söğüdü için sıradan... Düpe düz, lambur lumbur yani / ben gibi... Oturduğu yerden çözmüş dünyayı... Demek ki; nice bedbahtlara sığınak olmuş gövdesi...)

Aşk dedi

Aşk deli cesareti ister kuzum

Küçülmektir aşk

Biraz çocukça

Biraz da aptalca

Bu yüzdendir ki

Çocuk ruhludur sevdaya kapılan

Bir miktar haylaz

Bol bol ısrarcı

Çokça da yüzsüz

Hep bir şiir peşinde koşar insan

Farkında değildir ama koşar hep

Aşkın en güzel şiirini arar durur

Oysa hayat aşk şiiri değildir

Acıdır hayatın beşiği

Hasret yaşatır bol bol insana

Giden gider

Gidene hasret kalırsın

Sen gidersin

Kalana hasretsindir artık

Bak

Görüyor musun kuzum

Yaşamak neler neler öğretiyor insana

Çoğu da lüzumsuz

Ama gel gör ki

En iyi şiirlerin anasıdır acı

Musikisi hasret

Ve bütün acıların ilacıdır sarılmak

Sarılmak dediğin

Tamamlamaktır birbirini

Kenetlenmektir ömür boyu

Zırh olmak

Kefen olmaktır

Bunun içindir ki

Her yüreğin harcı değildir sarılmak

....

Bak!

İşte o kalp

Açmış kollarını

Gözlerimin tenhasından yüzsüzce bakıyor sana

Ne duruyorsun sarılsana

~~~