Yüzü Suya Değenler

konuşanlar ilk dileklerini söylerken yalancıdırlar
kavga eder durururlar ve bahtını kurşuna dizerler her akşam
bizi bizden saklayan ceylanlarla gezer yüzü suya değenler
al benden de o kadar
ne küskünüm ne çok bilmezler
duruluk arılık kendi bahtından uzak kalan için soyludur
kuyusu yıkılmış su saklayıcıların zevkine göre döşenmiş akıllarında
kovasını komşusundan saklayan biri olmak
nasihat yutmuş çocuklar için hiç de doğru olmayabilir
ama teneffüs eden için bu büyük bir şans
bu bir şans
hayalimi rastlantı kaldırımında uyanıkken bulsalar
bir bulsalar kendilerini benimle değişecekler

kötürüm oldu
sırtını kaşımak için elini arkasına götüremeyenlerdendi
kulunçlarını ezmek için duvarlara saldırır
arkaya ve sağa sola esneyerek rahatlardı kaşına kaşına kışına
babası ona bak oğlum dediğinde
annesinin sızlayan yaralarını bulup kavramasını isterdi
ama zamanı geçmiş ağrıların kavuşulamayan dibinde yaşayan sancıları için
saygı ve birazcık sevgiden arttırılmış acıma duygusunun yapabileceğinden başka
ona sarılırken hissettire bileceği bir şey yoktu
kimler bu neşeyi isteyerek saklamışsa
onun için
bütün olanlar için özür diliyorum
ve kimse yanlış anlamasın
karanlıkların hazırlıksız duruşuna fazla da üzülmüyorum

konu ağustos olunca bırakırım ellerimi sonsuzluğa
gül derer kendini anlatır mevsimler
o kadar acıklı olur ki bazen
aynalara bakınca sade bir ben olamam
kör kütük bir sarhoş gibi kaybettiklerimi ararım
ne kadar isteseler de yine ben
yeni bir ben olamam.