Yüzümü Ayaklarına Sürdüğüm

sadır hazanda yol oldu ayak tabanına
ömrüme bastığın ayaklarınla
kor yüzüm açık alan bir sahra hüzün dolaşımlarında
kör eden kum fırtınanla çöl duygularım iki paralık
hiçbir coğrafyanda
aradığım kendimi bulamadım bir daha
kayboldum yırtılan zamanın boşluğunda
geçenek ömrüm
yılların kirlenmiş peçetesi
yine sardı aşk viranına yalnızlık hecesi
yalın ayakların yüzümün cam kırıklarında kanamakta
kanayan sen
fakat benim içim daima acımakta