Yüzyirmi Çocuk Ve Bir Destan

Vatanın kahramanlara ihtiyacı vardır
Düşman taaruzda zira zaman artık dardır
Ya cephede asker telef olacak
Ya da vatan kahramanlarını bulacak

İşte bak vatan evlatları cephaneyi sırtlanmış
Ne dağlarda korku ne de ölüme şüphe kalmış
En büyüğü onyedi en küçüğü oniki yaşında
Yüzyirmi çocuk vatan kurtarma telaşında

Ağabeyleri şehit olurken cephede
Taşıdıkları kan durur mu beyhude
Gittikleri yol cennet yoludur durmaya ne hacet
Hangi güç sökebilir ki yüreklerindedir şehadet

Taşnağın pususu son gafletiydi
O son kurşun Süleyman Teğmen'in şehadetiydi
Ardından gözü yaşlı kalsa da Münire
O da bilirdi ki başka yol yoktur gidecek zafere

Dağlar aşıldı yollar geçilldi varıldı görev yerine
Gayri zaman gelmiş ölüm artık bahane
Ne Rus'un kurşunu ne soysuzun baskını alt edebilirdi
Kim olsa o fırtınada yaşamak na mümkün can verirdi

Yüzyirmi çocuk çıkmıştı vatan kurtarma seferine
Ancak kırkı dönebilmişti şehadet için mabedine
Ne musa çavuş kavuşabilmişti tekerlekli tabutunun namerdine
Ne de Reyhan günlerce başında beklediği Mehmet'ine

Ey ruhları küçük bedenlerine sığmayan kahramanlar
Unutmayın bu vatan her daim size minnettar
Zora düşerse birgün vatan selamınızı nida edin
Ödeyemeyiz hakkınızı hak karşısında helal edin.




Not: Bu şiir 120 filminde anlatılan kahramanlık öyküsüne atfedilmiştir.