Zaaf

(Gerçek bir cehennem olan SAVAŞ'ın yollarının taşları; Küresel Kapitalizm'le ve ilkel insan zaaflarıyla döşenir!)

Barış barış diye atarken

Masum yüreğin,

Kana doymuş bu

Kadim topraklardan ve

İbretlik ders

Şu

İnsanlık tarihini

Kulak çınlaması gibi

Sürekli alğılarına fısıldayan

Dimağından,

Ağzında zeytin dalı

Ak kanatlı bir güvercin

Gelip

Yuva yapmamışsa

Yürek kilidi

Dudaklarının arasında,

Hele hele

Bir de

Çoğalıyorsa "ama"lar

"Fakat"lar

Riyakâr dudakların her kapandığında

Tutarsız,

Bil ki

Bir beyazlık

Bir umut

Anne ve babalar

Hiç büyüyemeyecek çocuklar

Koca bir insanlık ölür!

Dudaklarının ağırlığı

Gün yüzü görmemiş

Her güvercinin

Bembeyaz kanatlarına devrilir!

Yani;

Sen

Siz

Sizler

Ciğerlerinizi yırtarcasına

Ama

İllaki

Sınıfının safın da

Etkenliğin

Bilimselliğin

Tutarlılığın

Her barikatında

Öyle bir haykırmalısınız ki

Barışı,

Güvercinler

Soluksuz kalıp

Ölmemeli asla

ağzında!

Lakin;

Bilmelisin ki

Sınıf savaşı zafere ermeden

Küresel kötülük yenilmeden,

Kısa çöp

Uzun çöpten hakkını alıp

Eşitlenmeden,

Sen sadece

Romantik bir Don Kişot olup

Senin için kurğulanmış

Hâyâl oyununa

Hâyâli düşmanlara

Bodoslama dalarsın!

Ah benim

Saftirik idealistim:

Sen;

Ak güvercini

Barışı beslemek için

Hep böyle

Karagöz Hacivatın

Hâyâl perdesine saldırırsan

Yel değirmenlerinin hasadını değil

Ama,

Alsan alsan

Ancak

Kana ve baruta

Bolca da gözyaşına bulanmış

Ölüm artığı

Tozunu alırsın!

06:Mart:2022