Zafer

Eskimis dusunceler
Hep kokardilar
Les gibi.
Hep ikrah ederdim sonralari.
Cururlerdi.

Kacardim hep.
Arkama bakmaktan korkardim,
Derdim ki icimden "degmez ki"
Ve tabana kuvvet: savrulurdu ayaklarim gerilerde...
Kacardim hep,
"degmez ki"
Cunku curuttum onlari,
Ben yiprattim onlari, seve seve...

Cok hirpaladim,
Ama yikamadim bazilarini.
Ve insa ettim yeni binalar uzerine
Eski temellerin.

Simdi tepesindeyim gokdelenimin,
Oturmusum kenarinda,
Ayaklarim salkim salkim, yerlere guler...
Iradem koptu birden icimden,
Ayaga kalkti, yoneldi bir adim one:
"Bana artik ihtiyacin yok"
Ve bir adim daha one,
Bosluga,
Sonsuzluga,
Yokluga,
Ayaklarim salkim salkim, irademin lesine guler...

Basari,
Mukemmel zafer,
Son,
Bas donmesi,
Bedenin gereksizligi,
Anlamsizligi,
Icimde kendi kaybolusum ve
Bitis...

Ayaga kalkmisim,
Iki adim one,
Ozgurluk,
Geride biraktigim armagan,
Dusus,
Ve son gordugum sey
Toprak,
Sonsuz yokluk,
Ozgurluk...