Zahirim

Çok zormuş be zahir 'seni seviyorum' demek
Pas tutmuş dilim, dönmüyor
Hiç koklamadan 'gülüm' diyorsun
Gitmelerin ölüm diyorsun
Sevmek yürek istermiş
Bende yürek yoksa, sen neyi sevdin be zahirim
Gel diyorsun ya, geliyorum
Başım eğik paramparça
Parmaklarının arasındaki zehir gibi
Duman duman simsiyah

Gitsem diyorum, bir ülke bulsam taşı toprağı sevgi
Yasaklasam o ülkenin erkeklerine 'kadınım' demeyi
Diyenleri saklasam
Silahı eline veren ben
Karşında duran ben
Kıyamayıp tetiği çekemeyen sen

Ah zahirim çizdiğin resimlerdeki gülün kokusunu alıyor muusn
Dağlarına çıkıyor, denizinde ıslanıyor mu ellerin

Cehennemdeyim, gelme
Çağırdığın cennet mi ki, geleyim
İnadına yaşamak bizimkisi, hem de günahla beslenerek
Bu hayat benim mi zahir
Ben benim miyim ki, sana vereyim
Kaç yalancı veda var daha yaşanacak
Ve
Kaç kurşunun var daha yağmura sıkacak

Bir ülke bulsam aşıkları şair, şairleri ölü
Şiirleri zehir zemberek
Deli sular gibi çağlıyorsun ya, dur diyemiyorum
Ellerim hangi derin vadilerde ki tutamıyorsun
Hangi soğuk sularda ayaklarım, dur diyemiyorsun
Nedeni yok aşkın biliyorsun, zamanı var sadece
Yoran ben yorulan sen, heder olan ikimiz
İki satır yaz göçmen kuşların kanadına
Bir af dile, bir de af ettiğini söyle

Sakla beni kendine,yasakla beni kendime
Zahirim ört
Ta ki mahşere kadar

simsiyah