Zaman

hayat yaşabildğim kadar uzun
şimdi bir dağ arkasın da evine
dogru giderken güneş
peşine takılmak geliyor içimden
ve şimdi diye başlarken bütün cümlelerim
keşke diye bitişlerinden bıkmışlıgım

ani oldu ölüm
ani oldu gidişin
epey olmuş bakarsan saçlarıma
ayrılığın..
asırlık donukluk var
bakarsan gözlerime
nerden başlarsan başla söze
yalandır elbet her söylediğin

ben bilmedim,,
yaşamayı oyun diye öğrettiler bana
ölümle bitecek bu oyun eminim..

ve şimdi biliyorum ki
ellerim kimi tutarsa tutsun
ellerini tuttugum zaman ki gibi
tutuşmuyacağım,

yelkovandan kaçan akrep
soktu beni kendimden geçmişim,
fıratı bağlasalar içime sönmez ateşim