Zaman

Çöküş düzeni saatleri ilerlerken
Kulaklarım acımasız gerçeklere açık
Ne zaman yanıldın tam belli değil
Bana kalırsa topu tüfeği hepsinde yanıldın

Kirlenmeden yaşamanın gerekleri mevcut değil yüreğimde
İzlerim kimseden habersiz ve bana düşman
Düşman olmanın gereği yok bana
İzlerim kaldı şeytanın gölgesinde
Acı kelimeler çinlerken kulaklarımda
Her zaman doğrusunu aradım
Bazen kalabalığında beynimin
Hiçbirini anlamadım

Sonunda çıkıp gelecek beklenen zaman, ne olursa olsun
İçinde mevcut yanması gereken ateş, kıvılcımlar hareketli
Sonun başlangıcında beraber bekliyorlar
Bu yürek yaşadıkça kendine düşman geri kalana dost
Başlangıç bir son oluyor şimdi

Havasından bıktığım bu şehrin
Girdabından kurtulup yaşamam gerek...