Zaman

Kış, lodosunu gönderip toplatmıştı tüm serpintilerini. Martta da bir daha geleceğim diyordu zamana zaman kazandırmak için




Beyazım çalınırken
Ilık rüzgarla
Vakit yine gelmiş
Vakit de neymiş
Kış kim




hadi gülün, gülün goncası açıl artık ben gidiyorum. Zerdali sende sal kendini benden özenti beyaza. kara kedi çekiyorum ellerimi damlardan al senin olsun kızıl kiremit beyaz iyiydi ya zaman geldi işte geceye de bulutsuzluk armağan ediyorum bu kıyağımı da unutma.



Soframda birkaç kırıntı kalmış ya
Nisanda ara ara salarım üzerine
(Sen değil kedicik)
İyi gelir yudumlamak beni
Eğdikçe sarı beladan başını



Hüzünlenme o kadar da bela dediysek de hain değildir sarı güvercin o da iyi vakit bilir. Bir de şu vakit neydi hatırlasam... bak kupkuru kalmışsın ama korkma dönüşüdür bu rengin renge, ölümün doğuma. Hele de ölümden sakın korkma. Hani mayıs sonunda estim de göğsünü germiştin ya öyle dur işte. Bu mayıs hangi aydı. Ay da neydi



Gecenin beyaz beni
Senin adın neydi
Kaçma benden
Her gece kuşanma
Değişme bir gün
Günü geç de senin adın neydi



Savrulun başaklar uçuşun bir günlük kelebekler gibi son nefesi verirken asılın demir keskiye. Saklansın kiminiz kiminizde ezilsin bana benzesin bana dönsün. Vaktinizi şaşırmayın ama. Bak ben unuttum hatırlamak da kolay olmadı... yağmurun topraktan size bezenmesi. savrulmanız rüzgarda. saralmanız gün aşırı, gün be gün boy attıktan sonra... sonra yeninden mahpusluk bir damda ve ben soğuğumla, uyku getiren ıssızlığımla...



Vakit vakti unuttuğum vakitti
Vakit benim sürengemdi
Vakit hatırlamaktı


...


Gecenin tutkulu aşığı
Ürkek vakitlerin
Sancılı şavkı
Deniz üstü köpük
Günün yılmaz bekçisi
Bütün kadimler
Ellerinizin kenetlenişine adıyorum zamanı
Zamanı sıkıca bağlanışınızdan anlıyorum
Dünü yarını bugünü...