Zaman

Akşamın ilk gölgesi düşünce yollara
Ürkek bir sessizliğe bürünür zaman.
Solar tüm renkleriyle yaşam biranda
Unutur gibi olur kendini insan.
Güneş, dönüp giderken ağır ağır
Karanlık bastırır, doğrulur Ay sırrından.
Artık, gecedir zuhurda.

Gece, hep duyulmayan bir çığlıktır zamana
Karanlık sandığımız görünmeyen değil
İçimizde olandır, o en koyu, en derin.
Sen sen ol, bir de, hiçbir şey için
Bunu yarın yaparım deme
Sadık kaldı hep ölüm randevusuna, sadıkta kalacak
Belki de yarın güneş, sen olmadan doğacak.

Sabaha doğru telaş içinde uyanır yine kuşlar
Dünya kadar yaşlı ve yorgun bir hayattır başlar.
Zaman gözlerken toparlanışını gecenin
Sabırsız bir çocuğu andırır insanlar.
Uyanır canlı-cansız bütün bir yaradılış
Ağır ağır ilerler akrep ile yelkovan.
Artık, gündür huzurda.

(2005)