Zaman Giremez

Sabır taşı rutubet bağlamışların meyhanesinde iki tek atmışım.
Öyle efkârlanmışım, ruhum öyle güzel.
Burada herkes birbirinden özel...

Gözler geçmiş anıların sürgünü.
Damarlar bin şeritli otoban gibi! kan vızır vızır akıyor...
Zaman puslanmış pencereden içeriye imrenerek bakıyor.

Zamanın girişi yasak bu meyhaneye! Kapıda korumalar var.
Bir kök yaseminle üç sıra feslikân...
Kapıda ''Zaman Giremez!'' yazıyor. Mevsim tutmaz bu mekân!

Yalan makinesi gibi şu aşk denilen meret.
Diller yürek sözcüsü.
İçen bülbül olup ötüyor.

Burada yalan yok her şey gerçek.
Acının da yalancıktan çekilmişi olmaz ki!
Herkes sarılmamış yaralarının uçurum derini kesiklerine sek doldurmuş içiyor...

Ömürde bir, kapı açılıp duruyor.
İçerisi tıklım tıklım sabır taşı rutubet bağlamışların meyhanesinde...
Herkes kendi kederinin sakisi.

Zaman puslanmış pencereden hınçla bakıyor.
Kapıda ''Zaman Giremez!'' yazıyor...
Zamanın giremediği yerde aşk da ne imiş!