Zaman-ı Mechul

Derin derin soluyan kadın vardı kasabada
Penceresinden geleni gideni izlerdi
Yoktu hiç geleni gideni
Yoktu bir candaşı yoldaşı
Oysa 40 yıl öncesi böylemiydi
Ne aşklar yaşayıp tüketmişti gençliğini
yoldan geçerken gözüme takılırdı hep
Yine penceresinin önünde dalgın bakışlarla
Öğrendim ki terkedilmiş zamanında
Kocası en yakın arkadaşıyla
Hiç düşünebilirmiydi böyle birşeyi
Yakından gördüm geçen gün yaşlı kadını
Oturup sohbet ettim biraz
Gözlerinden dökülen yaşlar akar yaşlar andırıyor çağlayanları
Yüzündeki nerfter ise gün batımındaki akşam kızıllığı asiliği
Ölümünün yakın olduğunu söylüyor
Artık tükendi nefeslerim diyor
Kalbim yaralı diyor
sarılıyorum dayanamıyorum kadına
Her gün ziyaretine gidiyorum
Görünce beni
geliyor neşesi yerine
Bazen kalbi çarpıyor hızlı hızlı
bazende susup ağlıyor
saatlerce
zamanı geçiremediği ni söylüyor
ama gençliğindeki fırtınaların ne çabuk akıp gittiğini anlatıyor
Onunla sohbet etmek
Dinlendiriyor beni
Unutuyorum kendi sıkıntılarımı dertlerimi
Her gün sabahlarını onunla oluyorum
Derin derin soluyan nefesiyle hala anlatıyor anılarını,aşklarını
bir gün oluyor gidiyorum tekrar yanına
kapıyı çalıyorum ses yok
tekrar çalıyorum yine yok bir ses
komşu evin balkonundan seskleniyor kadının bir bana
yavrum o dün gece öldü diyor
inanamıyorum duyduklarıma
gözlerimin önüne geliyor hayali
artık o da karıştı mechul zamana