Zaman Kumları Özür Dilerse

Aklım başarısızlık duygusu içinde kıvranıyor
Özgürlüğümün tadı mı yoksa kekre...

Neşe, keder, suçluluk duygusu ve acı
Kendi ruhuma dokuna bilsem
Her şey tecessüm

Canımı acıtıyor
Dilimi mi yuttum aklımı mı yitirdim?
Kızgınlığım ve çaresizliğim kıyasıya
Deli gönlüm ne hissettiğimi anlatamıyor
Ne istedi içimdeki gölgelerden
Yoksa yanlışla doğru arasında
Sonsuz boşluk mu gülümsemeler

Nefesimi tutmuş yüzümün diğer yarısı
Zamanı durdurmuş bu şehrin
Gidemem bendekinden daha uzağa

Aklınca söz vermiş
Bakacağına dair göz merceğine
'Serserice dirense de
Bir yangının tam da ortasında ölümüm'

Aklımın ermediği akıp giden çığlığı
Yakamda bir çocuğun sol yanı
Malum biraz kırgın...

Yaprak dökse
Zannetmem tutunur bir başka bahara
Nedensiz bir yokuş kucak açtığı
Tanımadığı belki de o ela gözler
Asiliğine imzasını attığı

V
E

Nihayet koynunda gecenin
Kaybetmekle yenilmek arası
Biliyorum yükü sevmektir artık düşlerin
Ne olursa olsun
Yanında lütfen 'Bir tutam hasret' olsun
Olsun ki beklerken kalbime kaçayım
Dünkü geceden yalanları süsleyeyim

Canımı al!
Günahlarımı fena özlerim
Özür diler mi zaman kumları
Ne desem bende yalan şimdi

Bildirme ah yinede beni ecelime
Yeter öldürme
Bir ilk düşer yandım aman der
Yinede çeker
Kader bekçisiyiz unuttun mu

Kim bilir, belki de, kimine göre...

Bazen doğru yoldan şaşar
Hayalleri okşarız
Bazen sabahı sabah eder
Kendimize küseriz

'Ne yazık ki;
Bizler gururumuzun korkağız
Anıları saklamakla içimizi yakarız'