Zaman Penceresi

yıllar ne çabuk geçti sevgili
ellerin avuçlarımda kaybolurdu
gözlerin gülüşlerimde
hani karnımızda aç kalırdı ara sıra
yinede sığınmazdık karanlığın kuytularına

bir küçük pencereden
iki ayrı dünyaya bakardık
ve kırıktı pencerenin camı
biz geleceğe el sallardık

şimdi iki ayrı pencereden
ayni dünyaya bakıyoruz
gecenin sessiz karanlığında
gözlerimiz görmesede birbirimizi
ve görebilmek için içimizdekileri
buğulu bir pencerenin ardına saklanıyoruz

düşüncenin son açmazında
zamansız düşlere yatıp
belkide bir kelebek çıkmazında
kendi penceremizden nerelere bakıyoruz