Zaman Sen Olunca
Yüzünün kıyısındaki gölgendeyim ey yar
Gözlerine esir düşmüş avareyim
Uzunca soluyuşunun alışındayım
Yüzün suyu hürmetine sancıyan yüreğindeyim
Zamanın gününe kurulmuş saateyim
Yolunu kaybetmiş bir beyhudeyim
Lisanı sevgi yüreği aşka sürülmüş
Betimsiz bitimsiz düşlerindeyim
Yarına doğacak güneşindeyim
Avuç içine sürülmüş terindeyim tenindeyim
Nefesi sesinde dinlenmiş heceyim
Rüzgarı hep sana dönen yağmurum
Kudursa da dalgalar kopsa da fırtınalar
Sanadır maviye çalan sevdanın rengi
Kopsa da kıyamet yine sana bakacak
Sana açacak aşkın çiçekleri...
zaman sen olunca, seninle dolunca... ahhh bir de donunca yaşamak denilen kavga ne kadar da hayat...