Zaman Sensizliğin Eşiğinde

Ben kendimi bilemezken seni nasıl anlatayım ki
Bir parça kağıt bir tutam kalem bide yüreğim...
Dile gelse bil ki devri- talan olur
Suskun bakışlar, aya hasret dokunuşlarda ellerim
Şimdi zaman sensizliğin eşiğinde durdu...
Ve boğazıma kadar takıldı sözlerim
Hani diyorum uzanıp tutsaydık yıldızlı geceleri
Aynı sesleri duymaktan usanmasaydık
Böyle tek bir harfe muhtaç kalmazdı gözlerimiz
Kabul ediyorum beceremiyorum yokluğunu
Bi ihtimal olsa gül yüzlü yarınlara
Oysa şimdi zaman sensizliğin eşiğinde durdu...
Kelimeler kifayetsiz
Bakışlar çıplak
Ve masumluktan uzak gözler...
Kaf dağında saklı kaldı dört gözle beklenen mutluluklar...