Zaman Zaman

ur değil beynimdeki çıkarıp atamam
silueti sahte bir zahir düş gibi
binbir renkten her biri anlaşılamayan
tutanaksız bir göz örtüsü gibi kapanmış
yeşil yüzlü gezegen hep susamamış
saçım uzamış sakalıma karışmış
uykusu gelen saatim alamamış soluk
yüzüm kendine varamamış yine
yeniden dönemem yüzümü kendime
bir ayak sesi uydurdum kalmaya meğilli
intihara zorlayan bir katil gibi zaman
ve kendi cinayetime boyun eğer miyim
beynimdeki ur değil söküp atamam
ruhumu sana teslim etmişim sanırım
gayri ben neşeyi savunamam
artık etmeli kadere selam