Zamana Bırakma

Uzatmayız ya bazen sonu belli denilen hikayeleri,
umuda ve yaşanması muhtemel güzelliklere kıyarız..
Mümkün olduğu kadar az üzülmenin hesabını tutarız,
ince gibi görünen düşünceler yüzünden
hayatı bir türlü rayına oturtamayız...
Biraz ürkek biraz da çekingen yaşarız
içimizdeki sesi bastırmaya çalışırken..
Gölgesinden daha büyük olmayı berecemeyen
bir kalbin içinde boşlukları barındırırız
sevdanın bir tarafta sonunu bulması korkusuyla..
Zaman bedenimizden zerre zerre dökülürken hiçe doğru,
zamanın gittiği yere gitmenin verdiği hiçlik huzurunu
İlaç sanarız hiç anlayıp sormadan..
Neleri kaçırıp bu yüzden nelerle uğraştığımıza bakmadan
hep yerinde durmayan takvime bırakırız
hayatı ve birbirinin yaması olan tereddütlerimizin giderilmesini..
Oysa ilerlemektir sadece akreple yelkovanın işi
ve dünyanın yaptığı tek şey dönmektir hiç durmamacasına..
Sende başlayıp sende biter farkına varamasan da
nasıl olsa bir gün biter diyerek daha yaşamadan vazgeçtiklerin..