Zamana Davetiye

Ne adın kaldı dizelerimde,
Ne gülücüklerin gözlerimde,
Ne de sen hatıralarda...

Uzaklardasın işte anlasana...

Kırıldım sana,
Dağıldım olduğum yerde.
Ne selam ne sabah
İstemem artık.

İçerim!
Dağıldığım yerde,
Her şeyi de dağıtırım.
Nede olsa serserilik,
Eski sanatım.

Verme artık güvence,
Kapıları kapattım.
Sadece pencerem kırık.
Oradan da zaten
Yalnızlıklar sızar içeri,
Issız ve zifiri karanlık...

Ağzımın tadı kaçtı.
Gecelerin rengi soluk,
Yalnızlığın sesi kısık.

Zamansız vedalar ucuzlamış,
Kimse pazarlık etmeden alıyor.
Kullanma kılavuzunda ise
Zamanla alışılabilir yazıyor.

Alışmak var mıdır acaba
Zamanın olmadığı yerde
Yoksa sadece alışmayı kabullenmek midir?
Zamana çıkartılan davetiye...


(sükût-u ankara)

Tekirdağ/M.Ereğlisi