Zamanem Ve Ben

işittikçe bu feryadları her kabusumda
dilim uyuşur uyanıyorum derken
zarlanıp ağlarken bu matem uykusunda
kan-ter içinde diskinip kalkınca erken

odamın pencerisnden akan dünya
kaldırımlara çarpan yüzsüz gölgeler
beni benden eden o zehir rüya
zamanemi kopuk sayfalara belgeler

göklere kara bulutlar çekerken bir düş
yağmur yerine azap düşerken tene
güneşin gölgesinde bir hayalim üşümüş
zamanım ruhumu emen bir kene