Zamanı Okşamak

sana
zamanı okşa desem
şöyle ufaktan ufaktan
sana gelirken
sana
yaklaşırken
bir
öpücük konduracak kadar
yakın
kaybedecek neyin olur
olabilir
ki
görüntüden
başka
özgürlükten gayrı
sen sana kavuşurken
esaretten kurtulurken
güyalar diyarında...

bence
koca bir hiç
yoklukla fingirdeşirken
sessizlik karanlık
sensizlik kuytu
belki
farkında
olmasanda olamasanda...

okşa derim okşa zamanı
yalan
balçıkla
sıvanamaz ki
dörtyol geçen hanı olsada
dünya denen
şu
hane
şaşırmadın mı
hiç
hep tek yön
hep çıkmak sokak
zaman zamanla duvarları aşındırırken...

okşamaktan başka yok bir şans
sansan da
hayatla
bir
dans
bir ileri bir ileri hep ileri
dönüşü olmuyan bir yolculuğun
kaderi
sen varken de
sen yokken de
kendini nimetten saysanda
ne
fayda,
kafa yorulur
lüzumsuzluk as olur
lüzumsuzluk
aş
olur...

okşa
diyorum zamanı
çekilmeden ipin pimi
önceden tanışmak ufaktan ufaktan
güzel olur
hoş olur
aslında
her gün yaşanan
yaşanılan
yaşanmış
olan
tek farkı
farkında olmak
olabilmek
kuçaklaşmanın
arifesinde ki mükafat...

(Berlin,25.01.2016)