Zaman'ın Ayna'sında

Zamanın aynasında bir gece durdum
Gölgeler sessiz,rüzgâr yorgundu
Bir çatırtı gibi geçti içimden
Unuttuğum ben

Unutulmuş zaman


Aynada bir ses fısıldadı gizlice
"Bak, çocukluğun hâlâ bekler köşede"
Bir hece düştü tozlu rüyalardan
Kalbim ürperdi eski dualardan

Sonra baktım
Aşkın gözleri çıktı karşıma
Bir bakış
Zamanı durduran kıyıda
Dakikalar avuçlarından süzülüyordu
Bense her saniyede
Sana tutuluyordum

Ayna dedi ki
"Aşk" zaman bilmez
Ne dünün hükmü var

Ne yarın gelecek
Ben o anda anladım
Zamanın aynasında
Sadece sen gerçek

Fakat bir gece isyan doldu içime
Aynada baktım

Öfke yaktı tenimi
Kim çaldı gençliğimi, kim yazdı bu kaderi?
Diye bağırdım kırık camın kederi

Dedim ki
Yetti artık
Bu ayna yalan söyler
Bu zaman bana zincir vurur
Kırarım onu, paramparça ederim
Ben ateşim, ben susmam
Zaman benden korksun

Ve sonra..
Aynanın enkazında
Bir hüzün buldum

Titrek, sessiz
Kırılmış camların içinde
Kendime baktım, gözlerimden eksik

Zamanın aynasında
En çok şunu öğrendim
Geçen günler dönmez
Kayıp olan biziz
Her baktığımda bir parçam gitti
Her sustuğumda içimde biri

Ama yine de
Her kırık camda
Bir ışık saklıydı
Her izde bir hikâye vardı
Zamanın aynasında sonunda gördüm
Bütün benliğim
Bütün aşkım
Bütün isyanım
Ve bütün hüznüm
Bir tek şey için var
Nefes almak
Yaşamak içindi


sevay