Zamanın Durduğu An

vakit o vakittir
zamanın durduğu an

beyazlar giyerek
binince saltanat kayığına
gizemli bir yolculuk başlar
hiç bilmediğin diyara
veda bile edemeden yâra

daha vakit var dersin
çok şeyi ertelersin
silinir defterden hayat sayfan
unutulur paslı küflü anılar
ve anı bile olamayan umutlar
batıdan doğarken güneşin
keşkelerle sönmez ruhtaki ateşin

o anı vurunca zaman
başucunda bir melek
elinde bir ferman
tebliğ eder
soğuk ve sessiz
ne alnından ne dudaktan
öper şirin canından
kimine göre kıyamet
kimine göre vuslat

dönüşü olmayan bu yolda
geldi işte son durak
başlar yürekte korku ve sızı
hazır mıyız yolculuğa
giderken ebedi bahçemize
ne koyduk bohçamıza
sığınarak kadere deme alınyazısı
kim kurtarır ki akılsızı

kahreden bir heyecan
titrerken can kafesinde
geride kalanlar feryat figan
içinde

vakit o vakittir
zamanın durduğu an


haziran iki bin on iki