Zamanın Gözyaşları

I
soğuk bir güne uyanan
bir kaç duygunun arasına sıkışmıştı zaman
titriyordu bacakları,
doğrusu ben telaşlanmıştım
hiç bu kadar alıngan değildi oysa
sevişmeler...
birileri sevmiyordu artık zamanı
öyle ki ellerinde tutabilse öldürecek gibiydi
birileri hiç sevmiyordu artık .
sevmiyordu ki bazen iki kalp arasında ansızın
belirip kayboluyordu
ve hep bir gitmek kelimesi kalıyordu ardından
kuduruyordu zaman
durmadan ve hiç durmadan..

II
değişmiyordu hiç kimse aslında
değişen tek şey buz tutmuş iki elin
arasında yaşayan zamandı
ki herkes donmamak için ona ayak uyduruyordu
-ayaklarım-
değişen tek şey zaman oluyordu hep
Tanrının ellerinde ölümü bekleyen.
uçuk düşüncelere kayıyordu sonra
ben de kendimi bir uçurumla
ölüm pazarlığı yaparken buluyordum.

III
ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir ki!
diyordu Tanrı.

IV
kıskanıyordu ölümü zaman
oysa o iki elin arasında ölümü bile
kendisinin yarattığını düşünüp
uçuk düşüncelere kaçıyordu
ve isyan ediyordu sonra bütün günahlara
yani insanlara.
sonra ansızın beliriyordu günahlarım
bir düşün içinden alı koyup beni
çok yalnız geçmişlere atıyordu
iki satır arasında gidip geliyordu ölüm
şarap tadında oluyordu hep
zamanı öldürmek.
-sevmek-

V
sonraları unutuyordum
-seviyordum unutmaları-
ve ansızın
unutuyorum zamanı...