Zamanın Gözyaşları

unutulur yaşamak o zaman güzel
tatlı kaygılar oyalar aklın ayağını
gün uzun güneş arkasıdır aydın yüzüyle
korkusuz geçilir ölümün kıyısından

yaşamak sığ bakma sanatıdır
ilk eşik ve sonrası için tasarlanmış
sorgucu insan ifadeleri
tutarken başka bir zamanı
farkına varıp öte evren gözleriyle
kendini kafeste hissedenler için
dünya kahredici bir yerdir

yani çocuk ciddiyetinin durdurulamaz arzusuyla
çalışmıyorsa yürek
bu tezahürden eser
gerek yoktur daha fazla uzatmaya zamanın gözyaşlarını.