Zamanın Gül Uçlu Hançeri

Sürüklendi ruhum
Zamanın içinden akan tozlu patikalarda.
Yüzyıllarca sönmedi gözlerinle başlattığın gönül ateşi.
Şu isyankar ruhumun tek eşi olduğunu sakın bilme!
Bilme amansız bekleyişimi!

Hatırla!
Ne olur hatırla sevgilim!
Sadece bir an,
Sen de benim yandığım kadar yan!


Bendim
Zamanı acıtan taşlara aşkını mühürleyen.
Ağlayan kayaların yosun tutan yüzünde dokun göğsüme!
Kalp atışlarımdan anla
Yüzyılların silemediği izlerden tanı beni!

Zamansız
Amansız
Mevsimsiz
Bir aşkın ters açan siyah lalesi
Koy başını omzuma!
Yaksın bedenimi
Gamzende alevlenen aşk halesi.


Bastır gamzene şiirimin en kanayan yerini!
Düşeyim gözlerinden kafiyelerin uçurumuna.
Zamanın gül uçlu hançeri deldi bedenimi
Yine de kanaya kanaya
Bekledim seni
Zamanın patikalara açılan kollarında.


Damarlarımda ölümcül bir zehir
Susmaktan ölüme kesmiş bir şiir
Şimdi kirpiklerin sarsın
Sensiz kızıl kıyamet gecemin kubbesini.

Sende kalsın şiirim
Böl, hece hece!
Bırak avuçlarıma,
Kirpiğinin nihavent kuplesini!



Senin olsun
Harflerine ayırdığın kainat!
Bak gözlerime,
O yarayı yeniden kanat!
Güneşin göz yaşları
Yağdıkça başım gözüm üstüne
Açar yağmur çiçekleri yüzümde.
Ağlayan kayaların en kuytu yerinde
Buldukça o ürperen çiçekleri
Doldur avuçlarına!
Fısıldasın kalbimi parçalayan sırrını sana!

Aşkın bozmamak için mahremini
Ben en çok gölgenden öptüm seni.
Hatırla!
Çok uzaklarda ağlayan serçenin
O incinmiş sesini.

Ey bozkırın ateşini göğsünde tutan gelincik!
Yükle ateşten tohumlarını rüzgâra
Taşısın aşkımı başka diyarlara
Başka çağlara
Yeniden doğuşum hep sana,
Hep aşka...


Bir çift kanat sesiyle irkilen ölümün
Öpüyorsam alnından,
Ne güzeldir
Bilsen yeniden doğmak
Aşkın tohumundan

Hatırla beni sekiz bin yılın sevgilisi!
Sadece bir an,
Sen de benim yandığım kadar yan!