Zamanın İhaneti

Masadaki son yudum şaraptı aşkın son zerresi.
Son yudumu içimizi yaktı.
Ağlayamadık biten hiçbir şeye.
Ve yüreğimizi okşayan her rüzgârı aşk sandık.
Her esişleri rüzgârların,
Kopardı bizi zamandan.
Bilsek hiç birbirimize bakmazdık.
Gözlerimiz ölüme kapanırcasına
Uzandı buz gibi bir karanlığa.
Gözyaşlarımız ciğerlerimize doldu.
Derinliğine düştüğümüz çaresiz aşkların girdabında...

Ömür dediğin akıp giden bir sokak kalabalığı gibi...
Elbet varır yuvasına diye bilirdik ya;
Uzak ve kayıp bir gezegenin yalnızlığına tutulduk.
Zamanın ihaneti,
Aşkımızın hükmüydü.