Zamanla Tanışlığım

gözlerine yerleşen korkulardan tanıdım seni
celladımdın anlıyorsun beni
son sözümü duyar gibisin
adımı ezbere bilmezdin oysa
bağırsam da duymazdın,
karalık boğardı bizi her sabah
zamanla silindi bu ıslak duygu saçlarımdan
rüzgar eşleşti sancılarımla
köz idim kor oldum
en sonunda kül oldum

zaman sadece tükenmektin sen
soldular baharımdan arda kalan tüm çiçekler
acılar biriktirdim yerine
korkular yetiştirdim işte senin gözlerine

ondandır bakışlarınla tanışlığım
sigaram gibi bir nefeste yanmışlığım
işte yine hazansın
sevmesem de alıştığım...