Zamansız Bir Hiçlikti Herşey

Kurşuni yalnızlıktan mutlulukları
Gökyüzünden aşırma iyiliğe savuruyorum.
İhtiyaçtan kirletilmiş aşklara
İlaç diye gözyaşı sunan şu tabiat
Suretleride yalan maskelerle susturmuş...

Zamansız bir hiçlikti herşey
Ki köşe bucak savrulup avuçlarımız üşüdü boşluktan...

Cami avlusuna terk edilen bir bebeğin
Çığlıklarıyla uyanıyorum her kabustan.
Hissiyatıyla kavgaya girişen tüm benlikler
Kendilerini bir köprünün üzerinde buldu.
Umutsuzluğa açıldı her kapı çaresiz...

İyiler ne zaman aşık olduysa
Zamansız bir hiçlikti herşey...

En temiz beyazı çocukluğumuzda
Annemizin göğsünden içtik.
En güzel sözü adımıza ninnilerde
Annemizden dinledik.
Kaçımız mutlu edip cenneti hakettik?

Anneler ne zaman ağladıysa, savaş başlamıştır
Ve hain bir pusuda Şehit düşmüştür bir aslan.
Tüm bu kötü çarpışmalar başladığında
Zamansız bir hiçlikti herşey...

Herkes gitti bazılarından sebepsiz belkide
Belki vurdum duymaz bir intikam ile
Ki hatıralar göğüs kafesini yakarcasına
Serildi koynundan dizlerine kalanların....
Giden belki bir baba, belki bir anne, belki bir dosttu...

Kelamlara sıra geldiğinde hüzün sancılarından
Zamansız bir hiçlik prangaladı umutları
Herşey, hiçbirşey oldu umutlarla doldurduğumuz...

Güneş çıkınca yandı, ay vurduğunda ağladı yüzler
Dizlerinin üstündeydi kimisi kahrolurken
Kimisi kefen mağduru için secdede
Bazıları umursamaz beyaz düşlerde yüzerken
İyilerin kazanması gitgide güçleşiyordu...

Hep yanlış zamanda, yanlış yerde
Ağladılar yüreklerinde iyilik besleyenler.
Zamansız bir hiçlikti herşey
İşte bu yüzden mutlu sonu
En çok onlar haketti bu masalda,
Mahşer gününde...