Zamansız Veda

Sen ne güzel bir kadındın,

Gözlerinde umut,

Gülüşünde dünyalar saklıydı,

Sıcaktır belki de avuçların,

Tutamadım hiç, bilemiyorum,

Ama eminim, sıcacıktır…

Acaba benden, haberin var mıydı?

Hiç fark etmiş miydin?

Yaşım o zamanlar, senin kadardı...

Gizlice resimlerini yapar,

Hayaller kurardım,

Sen kiminleydin bilmiyorum,

Ben, her an seninle yaşardım…

En çok sarılmayı severdim sana,

Bu nasıl oluyor diye sorma,

Benim-kisi dünya dışı bir durum,

Bir kez gözlerime bakmasan da,

Sendeki maviliklerde yaşıyordum…

Kimse fark etmese de,

Keşfetmemiş olsa da seni,

Ben fethetmiştim,

Adım gibi ezberlemiştim,

Adımlamıtşım her bir köşeni,

Ne zaman yağmur yağsa,

Sokağına koştururdum,

Görenler deli sanırdı,

Ben asla önemsememiştim,

Bilirdim, sen o camda,

Orada öylece dururdun…

Sarı saçların sağ yanına dökülürdü,

Cama yansırdı maviliklerin,

Islak camdan dudakların görünürdü,

Bazen ısırırdın sol yanını,

Bilmiyorum bir sebebi var mıydı?

Hep merak etmişimdir ama...

O da sana çok yakışırdı!

En çok ölmekten korkuyordum,

Bensiz olmak sana dokunur muydu?

Fark eder miydin mesela,

Bendeki senin çokluğunu?

Gerçekte aynı değildi korkularımız,
Bambaşkaydı dünyalarımız...

Ve ellerinle hazırlamıştın o acı  sonu,

Nasıl kıyabildin ve karar verdin?

Peki böylesine, nasıl acımasız olabildin?

Şimdilerde yaşamak ölümden farksız!

Zamansız bir veda mı olacaktı ilk ve son buluşmamız…