Zamansızdın

Tutunacak tek dalımsın diyordun önceleri,
tutunacak tek dalındı ellerim,
tutundun gücün yettiğince,
ellerin sızladı,
bıraktın,
düştün...
yani sen gitmedin...

yürüdüğün yollar vardı senin,
yürüdüğün yollarda bıraktığın ayak izlerin,
hepsini temizledim,
kimse basıp kirletmemeliydi..

gözlerim nemli ve ıslak,
gözlerim namlu ve kurşunum biraz paslı..

bazı zamanlar sohbetimizi en koyu yerinde bırakıp,
koyu koyuna uzanıp yatmak isterdim seninle..
olmadı...

bir kalbin vardı,
olabildiğince sessiz ve alabildiğince kalabalıktı içi..

bir kalbim vardı,
dört koldan taaruza geçtiğin bir muharebe meydanıydı içi..

gözlerin karaydı,
içine girdiğimde çıkış yolunu bulamayacağım kadar siyah,karanlık,ve olması gerektiği kadar zindan...

içinde kaybolduğum piramitti gözlerin,çıkışı bulmak imkansızdı,
nasıl yaratıldığını çözmek, imkansız...
ve uzundu kirpiklerin, uzanabildiğimce...

ağlardım bazı zamanlar,
umutlarımı gözyaşlarımdan akan nehirlerde boğardım..
yokluğuna tahammül etmek güç isterdi,
ben acizdim,
yorgundu benim dizlerim, epey güçsüzdü,
dantel dantel yamalıydı pantolonlarım..
hayatın resmi çiziliydi her yerimde...

gerektiği gibi davranamadım kimseye,
hak ettiğinden fazla nazik davrandım ve bu yüzden,
darağacı kadar günahkardım,
darağacı kadar eli kanlı,
darağacı kadar katil...

darağacı diyorum, darağacı neden böyle suçlu?

beklemekse adam gibi bekledim,
sabretmekse peygamber sabrıyla yarışırcasına sabrettim,
susmaksa dilsizleri kıskandırcak kadar iyi sustum ben...

"ve bir hikayenin daha sonuna geliyorduk.."

aslında biliyordum ki,
zamansızdın..
tam bitti veya unuttum derken, dikiliyordun heybetlice..
tahmin etmen normal, az şey yaşamadık,
tanırsın elbet..

o hikayenin sonuna neden geliyorduk?
veya neden unuttum diyorduk?
biliyordum ki,
zamansızdın..