Zamansızlığın

Kuruyan toprakta
Zemheri çatlağı tomurcukların
Son yağmurlarıydık, Nisan bitimli.

Zamansızlığın
Zamansızlığımdı
Kuytulara sıkışmış bir avuç günden arta kalan.

Gülkurusuna dönüşen akşamın son saatleri
Ömür, on ikiye çeyrek kala.
Zembereğinde boşalan son telde
Beyaz kadrandı, ter desenli yelkovan.

Limon kokulu bahçelerin son yorgun hasadı
Kabukları renk değiştirirken mevsimlerin.

İlk ritimleriydi belki yüreğin
Son tangoya keman ezgilerinde vurulan.
Yorgun ruganların
Bağcık çözümüydü, rafa kaldırılırken hayattan.


Zamansızlığın
Zamansızlığımdı,

Dünde sıkışan
Bitime ramak kala.
Kaçırdıkların
Kaçırdıklarımdı toz duman rahvan koşan.

Öyle bir anda
Çarpıştık mum alevi gibi kısalan kaldırımda.

Olmadı ki be hayat şimdi
Hiç olmadı...

Zamansızlığı
Zamansızlığımın... Gülkurusuna dönerken akşam,
Ne kaldı ki geriye
Papatya falında eksilen birkaç beyaz zaman.