Zambak

Yokluğun bende minaresiz şehirler gibidir
Öyle yetim öyle öksüz.
Ne düğün alayı kurulur sensiz
Ne cenaze, öyle ruhsuz.

Hiç dokunamadık birbirimizin acılarına
Yaralarımız dökerken kerpicini
Sıvamak bize nasip olmadı hiç.
Ne yara olabildik birbirimizin teninde
Ne yara sarabildik.

Sevmek düştü benim payıma
Senin sevilmek
Aşkın cübbesini giyerken sırtıma
Düşünmedim vuslat
Sılaya etmedim meyil
Bilmedim gurbetin katran yüzünü
Sevmek güzeldir dedim
Sevdanın şerbetine uzatırken elimi
Zehir zemberektir bilmedim.

Unutuldukça hatırlatan yanlarınla seviyorum şimdi ben seni
Sen unuttukça , hasret hırpaladıkça ben daha aşık.
Engin bir denizin bağrında itilmiş bir damla oldukça seviyorum seni
Sen bulutla yağmurla söyleştiğin zaman
Küstüğün bir kum oldukça seviyorum seni.

Büyük şarkılar söylüyorum senin için
Başka dillerden
Bin yürek, bin özlem, bin sevda ile derilen
Padişahlar kıskanıyor kokusunu sesimin
Sen duymuyorsun
Sevilmek ne mubarek duygudur sen bilmiyorsun

Gözlerine kar düştüğü vakit bir başka seviyorum seni
Ve yüzüne efkar
Yurdumun uzak dağ köyleri gibi.
Anaların elinden sofraya konulmuş bir tas aş gibi
Ak kirpikler altında süzülen yaş gibi
Yavrum derken ses tünellerini derbeder eden
Ciğerlerinden kopup gelen muhabbet gibi
Toprak gibi, bayrak gibi,
Yüreğimde hapsolmuş özgürlük türkülerim gibi

Kurulmamış düşlerim gibi
Hani vardır senin bir çift gözün
Rengi muamma
Hani saçların vardır
Kim bilir rüzgarları kıskandırır
Hani açsam kollarımı
Belki saracak kolların vardır
Yahut başımı koymak için taş, kaya
Kimbilir pamuk omuzların vardır.

Yazmak en çok ne zaman güzelleşiyor biliyor musun
Sana yazıldığı zaman
Harf seninle kutsileşip hece seninle taçlandığı zaman
Cümleler sana uzayan patikaları örerken şanlı
Yaşamak varsın yoksun böyle türkülerden çok ırak
Yaşamak sana hasret yanlarımda anlamlı

Kelebekleri öpüyorum kanatlarından
Tırnaklarında ki özgürlük mühründen yurdumun dağlarına
Alırken emanet
Sen yoksun
Bir zambak kesiyor yolumu
Ya karanfiller nerede
Ya kardelenler
Yarim senin çiçeklerin nerede

Bir sen çıksan köşelerden kıyılardan
Çarpsan yüzüme
Çarpsan ruhuma
En anlamlı yanlarınla

Aşk davettir
Münacattır
İcabettir
Değdi ise bir kez yürek köze
Zarurettir
Mutlaktır
Ben bu zorunlu şartlar altında bin asır daha seveceğim seni
Öldükçe yaşadıkça.

Söyle sevgili sevmek kaç harf kaç hece
Yaşamak kaç cümle?
Hepsini senin için kuracağım
Ömrüm kifayet ettikçe...

Sen beyaz bir zambak oluyorsun
Beni unuttuğun zaman
Ve ben seni bütün renklerinle seviyorum
Yeni baştan
Yeni baştan