Zambak

beyaz bir zambak

gri yamaçta;

güneş batarken

rüya kadar soluk

beyaz bir zambak

gri yamaçta;

mehtap doğarken

gizemli güzelliği

beyaz bir zambak

gri yamaçta;

büzülmüş uyumakta

tek nefeste soluyor sükûtu

turkuaza çalan yaprakları

yutup yutup süzüyor mehtabı

ateşböceği etrafında deli pervane

beyaz bir zambak

gri yamaçta;

büyülü mışıl mışıl uykusu

kederin buğulu şavkında

uzaklardan seyrediyorum

için için ağlayan sessizliği

sessizce ve sensiz

bülbülün nağmesinde

gözlerim ölümün merhametinde

harıl harıl çağlayan şelale

beyaz bir zambak

gri yamaçta;

kızıl demlenmiş gece

ve

yapraklarına çiseleyen

damla damla yağmur

karanlık onu

keder beni bekliyor

başka bir gün doğana dek…