Zamirlere

gülüm
örtme rüzgârınla kalbimin odacıklarına ölüm

hüküm işgüzar
hüzün diz boyu örtünmüş ağarmış saçlarıma
saçılan ben
açılan sensin yelkeninle içimin acılarına
ve buğudan bir gölgeyim
gizemli yaşamın sırça saydamlığı
sahaf çarşısında dolaşan bir mısra
pür medusa bakışların
çevirdi daha evvelinden biten beni sende ölü bir taşa

günün sonu yok
gecenin devri su ve çalı kuşlarında
kirli bir medeniyet
mevkisiz istikametsiz yiter zamana
aziz bir anıdan başka neyiz ki
ne iz kalır ne de iz düşüm
kendi bitimine ilerleyen her nüshada

gülüm
örtme rüzgârınla kalbimin odacıklarına kendi elinle ölüm