Zaptı Zor Ferhat

Ansızın...
çekip alsam karşıma,
Bakıp şöyle....!
Okyanus derinliği, gözlerinde ezber.
Sürpriz, bir şiir okusam,
Kendimi aşarak, anlatsam, bir bir...
Ama her şeyi, yalansız, riyasız,
Taşmaya hazır, senden sebep, tutkularımı
Şu çelik yüreğimi kesen, hırçın arzularımı
Toplayıp cesaretimi, kapatsam gözlerimi,
İçimi yakan, kızıl alevleri, salsam dışarı
Yada hafifçe, üflesem,
Şaşkın bakan yüzüne.
İçimdeki bu deli yangının, bir parçasını
Açıldıkça, çözülse dilim,
Çözülüp, dökülsem yüreğine
Kızıl ırmak gibi coşkun.
Küçük bir çocuk gibi mahzun
Bir rüzgar edası ile essem,
Biraz hırçın, biraz mahcup
Ve
Ansızın azat etsem,
İçimdeki kara zindandan,
Sürgün yemiş zaptı zor Ferhat ı
Evirip çevirip çarpsam yüzüne
Bilmeden bana ettiklerini bir, bir
Renkten renge girsen karşımda
Ani bir şaşkınlık
Bir an tutulsa dilin,
Bende rahatlasam biraz...
Hınzırca bıyık altında gülerken,
Bana kızacak halin kalmasa...
Desem ki...
Buda işte böyle bir şiir
Boynuma sarılmanı beklemiyorum.
Ama...
Bundan sonra
Rahat edeceğini de hiç sanmıyorum...


yorgunkalem...