Zar

Sus..
Sessiz ol zaman insanlar uyuyor...


Kitaplarla dolu karanlık odada
Ölümün sesi şahdamarımda yapışkan zar



Sıvası dökülmüş duvarlarda sarı hüzünler
Camlarda donmuş gözyaşı
Ölümle silinen
Aklımın giysilerini çıkarıp yalnızlığın en derin çukuruna
Dokunuyorum gökyüzünü sayıklamayan mumyalara
Git gide derinleşen karanlığın küçük evleri
Kimsesiz bahçelerde unutulan kafes
Üstüne şemsiye açan dualar
Bağırırken kulaklarıma
Anlıyorum ölülerle bir yaşadığımı
Sokaklar dar/
Gözbebeğimde aşk
Bir çocuğun vurulan bisikletinde
Hayat kısa



Hadi küçüğüm
Bugün de gülümseyerek çıkalım kapıdan
Sıyır eteklerini güneşe
Ve daya dudağını denize
Bu sabah da aşk içelim

Düş suyundan..

.......