Zehir Zemberek Aşk Sancısı

Artık, zifiri gecelerin dipsiz kuyularına dek,
Milyonlarca kez aynı bilmecenin labirentindeyim.
Baharın koynundan yaprak düşer gibi;
Belirsiz, kimsesiz...
Asi rüzgârda, oradan oraya savrulmaktı bu.
Belki de sonu yazılmamış bir masaldı senin için
Ve bitmişti...
Ama ben, seni hala görebiliyordum...

Son ışıkları sönüyor sokak lambalarının; ne gam?
Akşam kızıllığından korkulur mu hiç?
Ürküyor, titriyorum...
Kızgın yaz gecesinde, buz kesip donulur mu?
Ben donup kalıyorum öylece, hücrelerim buz kesiyor...

Yine aynı sorular uyutmayacak beni.
Neden yoksun yanımda? Neden gittin?
Hani ben hep vardım?
Hani sen hep aşktın?
Yoksun artık...

Yine gün ağırken, ıssız yastığıma
Başımdan önce gözyaşlarım konacak...
Düşlerimde, senli günlerin mutluluk zirvesini yaşarken,
Uykularıma, zehir zemberek ayrılık acıları sızacak.
Sonra, kalbimin en ücra köşesine, senin olduğun yere,
O adı batasıca ayrılık hançeri saplanacak.
Ve yine, cehennem azabına meyilli kâbuslardan,
Kırmızıya boyanmış, göz pınarlarımın ıslaklığıyla uyanacağım
Ve küçük odama saçılmış, senli hayallerimle avunacağım.
Canımdan can giderken,
Dudaklarıma konan anılar busesi
Teselli edecek sol yanımı...

Bu aşksa eğer, neden uykularımın cellâdı oluyor?
Söyle, susma konuş!
Aşksa yaşananlar, neden son gücümü iliklerimden emiyor?
Bilmek hakkım!
Bu aşksa eğer bana neler olacak?
Daha neler yapacak?
Susma! Susma Allah aşkına! Susma...
Onurumu kıran bu garip duygu aşksa eğer,
Söyle! Nefretin anlamı nedir?