Zehra

Zehra
Sen yine düşlerimdesin
Bu gece
Kalabalık İstanbul kaldırımlarında
Benim/le yürü/yor
Benim/le ağlıyorsun şu daracık kaldırımlarında

Çok aci çekiyorum zehra
Bedenim boşluğa düşmekte
Tel tel saçım can çekiyor
Nefes alamiyorum sensiz
Gel ne olur
Gelki Zühre yıldızı gözlerinden öpsun zehra ..

Ki sana koşuyorum bu duman altı şehirde
Bir çocuk nasıl annesini kaybetmise
Bu kalabalıkta
Ve ariyorsa korka korka
Bende seni arıyorum
Ama o kadar kaybol musun bu kentte
Seni bir turlu bulup sarılıp doya doya koklayamiyorum zehra ..

Ah/ zehra
Keşke bütün ayrılıklar senin gelinliğin gibi tertemiz kalsa
Hic kirlenmese
Ve çürümek bilmese zamana inat
Öyle dun gibi çık/san birden karşıma
Desenki ben geldim
Gözlerinde ışık açıp
Ve gözlerinde kaybetsem kendimi desen ki bir daha hiç yok olmasak
Ben yeniden doğarim
Yeniden hayat bulurum zehra

Sen
Sen
Sen zehra
Kalbimde koca bir dünya yaşatıp
Oraya taht olamadığın zehra
Ne çok seviyorum seni
Ne çok içimde günden güne buyuyorsun
Kaldiramiyorum hasretini
Bir ip gibi boğazıma dolandı sensizlik..
Gel diyorum
Yeniden biz olalım.
Ask nefes alsın
Bi sen
Bi benle
Ve yeniden hayat bulsun dünyamız.

Ki senin adın aşk'i zehra.
Gülüşün bahar
Gözlerin gökyüzü
Bakışların bebek
Saçların çiçek
Çünkü senin adın aşk zehra
Aşk
Aşk
Aşk
Zehra ..

Ask aze
Zehra ...