Zemheri

Gönlümde bir bahar
Ve mevsim zemheri
Dışarıda kim bilir hangi ayyaşın ayak sesleri
Nara üstüne nara, bende sevda yelleri

Ankara soğuktu üşürdük
Şehla bakışın vardı olsun
Bir anda ateşe dönüşürdük
At derdim içimden, at beni
Gözlerinin çığırında kaybolayım sevgili

Gün geceye dönmüş kimin umurunda
Bu yağan kar mı, hangi fırtına dönen bu etrafta
Olsun ne fark eder , bir tek yokluğun olmasın
Bir de bu gece hiç sabah olmasın

Ah bir tutabilsem ellerini
Bir resmin olsa elimde ayrılık saati
O da olmazsa bir tel saçın
Avuntumun içinde bin yıllık arkadaşım

Ankara ne güzeldi o gün
Bir başkaydı her şey
Sanki sevdalıydı hepten o akşam bana bakışın
Sen bilmiyordun ama bir mahşer-i kıyametti senden ayrılışım

Ve gidiyordum Ankara bana hasret ben sana
Her gece sendin giren rüyalarıma
Bilmiyorsun bu şair neler yazdı sensiz sevdalarına
Atılan neydi böylesine yalnızlık sokaklarıma

Ben hep seni ağladım sevgili yıllar yılı
Belki yine doğarsın diye bekledim sabahları
Salarsın diye;
Baharları kıskandıran kokunu, kokladım rüzgârları
Solarsın diye;
Zihnimde adın, yeşerttim baharları

Ah ne muammaydı her şey
Yokluğunu düşünmek ne muamma
İnan hep seni koymak istedim hülyalarıma
Velev ki düştüm kaderin kör kuyularına
Neden gelmedin diye ne olur sorma bana

İşte ben böyle ağır aksak yürürken
Baktığım her hatırada seni ararken,
Adını yaşamak koymuşlar o çirkin şeyin
Sordum bütün yağmurlara, hırçın:
Senden gayrı yaşamak mı olur söyleyin

Dönebilseydim o soğuk Ankara gecesine
Tutmaz mıydım ellerini,
Açardım sana yüreğimi orta yerinden
koparırdım sensizliğimi,
Yokluğunun o en berbat yerinden!

Şimdi mevsim zemheri
Ve benim zihnimde baharın ayak sesleri
Sana yazıyorum bu şiiri yine sen uyurken
Dedim ya yine mevsim zemheri
Ve ben ilk zemherideki gibi seviyorum sevgili....

04.01.2012