Zemheri Gibi

son bir aralık sabahında;
baktım penceremin buğulu camından,
umutların her yanı,
bir zemheri gibi sardığı, koca şehrimin üstüne..

darmadağın olmuş bu gönülde, bir sen vardın..
sen vardın, bu titrek gün ışığında..
üzüntüler vardı bu şehirde..
ve ben vardım,
karanlık gecelerin sessizliğinde..

mutluluk nedir bilemedim..
bu şehrin tüm cefasını ben sırtladım..
ve ben oldum bu yüke hep hamal..
hep acılar vardı bu yüreğimde..
yüreğim nasıl dayansın ki sensizliğe..

bu şehrin hüznü gibi,
senin sevdan da terk etmedi beni...
içimde bitmek bilmeyen umudum,
tutkum,
coşkum oldun..
ama hep sen oldun...

bir zemheri gibi,
ne barikatlar,
ne de çıkmazlar..
söküp atamadı seni içimden..
koparamaz ki zaten hiç kimse seni bu yürekten..

ben seni sevdim..gülüm..
bu son aralık sabahının;
tıpkı bir zemheriyi sevdiği gibi...