Zen

Sen olabilmeyi seçtin varlığınla, tüm karanlıklara doğru...
Bazen ruh oldun saklandın bedenine, bazen içinde bi şeytanla.
Yalnızlığındaki huzur, içindeki sevgiye muhtaç yanına savaş açmış.
Sanki bir bedende iki candın sen; sanki bir ruha saklanan 2.bir gen,
Masum gülümseyişlerine derin ifadeler saklanmış...
Ve derinlerindeki korkutucu yalnızlığın; ifadesi yansımakta kalbime,
Sahipsiz gözlerin sadece ayna olabildi ruhuma,
Aşkı arayan ruhuma verilmiş ceza gibisin,
Her cezamda büyüdüm; küçülen sadece sevdiğim kalplerdi.
Bir gün gideceğini bilsemde seni sevmekteyim,
Heran seni, heran zeni dinlemekteyim,
Mevsimlerden zen, dilimdeki meyva tadım yine sensin Zen.
Sanadır haykırışım haylaz ruhum, onu sende buldum.
Sanadır tüm bağlılığım çünkü aşkı sende buldum.
Bu tatlı dudaklara saklanmış milyonlarca aşk cümlesinden,
Sadece seni seviyorumlar basit kalır varlığının yanında.
Zen olabilmeyi öğrendim zamanla, ve sen gibi düşünebilmeyi.
Kadınlığına saklanmış güzelliğin tüm çıplaklığıyla,
Gümüş renkli dünyama damlıyor ve beni cezbediyor.
Usul usul sokuluşlarda melek kokan cennet bahçesine
Tanıdık adımlarla, ezbere bildiğim yollarda daima seninleyim.