Zencefil

Yasak çığlığı anlatır
Kör bir dalgaya sürgün edip
Sesimi gömdüğüm

İçim yorgun
İçim gitmiş kendimden
Başımı alıp vardığım o puşt yalnızlığa

Yoksun orada
Öfkemi tırpanladığım ben
Ve karanlık eylemlerim
Kanıma kalem batırıp yazdığım şiirler

Rüzgârı karalıyorum
Saç tellerimi salıp imbata
Bir yaş daha koyuyorum zamana
Üflenmiş mumlar yakıyorum, gölgesine düşüyorsun saçı kara

Gözlerini gömüyorum
Fason bir hayalin diz boyu çukuruna
Ölüyorsun
Ölüyor soluğum, bize okunurken o şehrin ezanları

Ve
Susarken çığlıklar
Ve
Doğarken çocuklar

Mola verirken
Issız sevişmeler
Martıya ilişip gidiyorsun, zencefil kokuları sürüp alnına....